Mieszanki termoplastyczne

Mieszanki termoplastyczne są klasą materiałów, w których polimer podstawowy ma charakter termoplastyczny, to znaczy składa się z łańcuchów polimerowych, które oddziałują ze sobą poprzez interakcje międzycząsteczkowe (np.: siły Van Der Waalsa), generując bardziej lub mniej splątaną strukturę trójwymiarową. W zależności od rodzaju i intensywności tych oddziaływań, polimer może wykazywać struktury bezpostaciowe i/lub krystaliczne. Pierwsze, bardziej nieuporządkowane, odpowiadają za elastyczne zachowanie materiałów, podczas gdy te drugie, bardziej uporządkowane i zwarte, nadają materiałom odporność i wytrzymałość na rozciąganie.

Spektrum właściwości, które może wykazywać ta klasa materiałów, jest niezwykle szerokie pod względem mechanicznym, cieplnym, elektrycznym i technologii przetwarzania. W przypadku polimeru bazowego obecne są jeszcze wypełniacze, włókna, modyfikatory, środki zmniejszające palność i inne które zapewniają specyficzne właściwości zgodne z określonym zastosowaniem, a także dodatki stabilizujące, aby zapobiec pogorszeniu właściwości produktu zarówno podczas procesu, jak i fazy użytkowania. Wysoka wydajność typowa dla procesów przetwarzania materiałów termoplastycznych często narzuca obecność środków ułatwiających przetwórstwo, takich jak plastyfikatory.

Główne właściwości materiałów termoplastycznych to:

• Termoformowalność
• Lekkość
• Ekstremalna wytrzymałość na rozciąganie lub elastyczność w zależności od gatunku
• Doskonała jakość uzyskiwanego wykończenia (powierzchnia, szczegóły, wrażenie w dotyku)
• Ekstremalna wszechstronność receptury
• Niska lub wysoka przewodność cieplna w zależności od receptury
• Wysoka rezystancja lub przewodność elektryczna dzięki zastosowaniu wypełniaczy przewodzących
• Łatwość barwienia
• Stabilność w czasie